The North

Good morning Nieuw Zeeland!
Even dacht ik dat het een droom was maar toen ik mijn ogen opende blijk ik toch echt met een deel van mijn kleding boven in een stapelbed in Auckland te liggen. Ik had niet gedacht dat een 8persoons kamer iets voor mij zou zijn, maar het heeft ook wel iets gezelligs. Ik heb heerlijk geslapen, volgens Mirjam heb ik heerlijk liggen kletsen in mijn slaap en heb ik mijn buurman vanuit het vliegtuig proberen te evenaren, 't moet niet gekker worden! Meteen kijk ik even of wij al een reactie hebben van mijn bagage, niks noppes nada. O JA! We hebben gister avond getracht om onze reis even te plannen, that was a misunderstanding. Samen zaten we op zijn hollands te gieren om van alles en nog wat, dachten in deze goede mood even een binnenlandse vlucht te boeken om zo de terugkomst naar het Noordereiland te kunnen garanderen. Nadat we de camper zouden moeten inleveren op maandag omdat we 3 dagen bijhuren, kunnen we in de zelfde plaats een auto ophalen, ook voor de terugbreng en ook een van de mooiste treinreizen de van Greymouth naar Christchurch zou dan een feit worden. We kunnen dan vanuit Christchurch terug vliegen naar Aukland om daar af te sluiten met the bay of Islands. Perfectie zou je zeggen! Maar de sites werken niet mee overal krijgen we foutmeldingen, als wij het tegen middernacht opgeven omdat we morgen na een voor mij eerste nacht verder gaan kijken, zie ik twee nieuwe mailtjes, WTF beide bevestigingen voor een vlucht....WAAAAAT! We hebben nu ieder twee stoelen en de duurste ook nog, kak zeg! Druk bellen we met de beide maatschappijen en klappen we er wat mailtjes uit, in de hoop nog wat te kunnen regelen, vingers crost! Als er weer meer mails binnen vallen staat het zweet inmiddels op mijn rug. Toch jammer van de heerlijke douche die ik net heb gehad.

Nu is het half acht in de morgen, t zonnetje staat al te pronken aan de hemel en ons Mirjam zit vanuit haar bed James Bond gebaren te maken naar de mensen die hun spullen proberen te verzamelen waardoor een kleine inbreuk wordt gemaakt op de stilte, ze is in ieder geval niks veranderd, dit is dan ook smakelijk wakkerworden. We nuttigen op de veranda heerlijk ons ontbijtje, boterham met pindakaas en kaas en gaan dan met de zware tassen van Mirjam Auckland in. We boeken nu echt die treinreis en wel van Greymounth naar Christchurch het onmogelijke blijkt dus niet onmogelijk, pakken een bus om bij de camper uit te komen, tussenstop op het vliegveld om een straaltje WiFi te vangen en dan toch die goedkope auto vast te leggen. Daarna wandelen we in een juichstemming richting camper. Pikken de camper op die een ontiegelijke draaicirkel blijkt te hebben, mijn goeie god hij is nog groter als op de plaatjes, internet is zo bedrieglijk ;-)! Dagen bijboeken blijkt nu toch geen optie dus dat wordt nog een aanpassing doen in ons plan, en diegene met de zwaarste voet achter het stuur. Vol goede moet proberen we Auckland uit te komen, rotonde naar rotonde, waarbij we wederom bij een rotonde uitkomen die we nu echt van alle zijde hebben gezien. Als we dan toch aan Auckland kunnen ontsnappen, rijden we gestaag richting het zuiden door een adembenemend landschap met gouden plooien waar de zon schitterend op schijnt, richting Rotorua. We stoppen bij een gele M om de huur-auto eerder te gaan bemachtigen zodat we lekker door kunnen tuffen. Vol schrik open ik de bevestigingsmail en klopt er geen jota van de data..... Ik kan je vertellen dat iedereen ontzettend vriendelijk en hulpvol is hier in Nieuw Zeeland, dit gegeven heb ik helaas even moeten bijstellen toen ik belde met de autorental. Nonde jeukes! We hebben deze beste vrouw bedankt voor haar ongeduld, interruptie en haar even duidelijk doch vriendelijk aangegeven dat ze deze schitterende vierwieler mag houden. We pakken de moed op en gaan verder, de snelheid hier op de wegen ligt aanzienlijk lager als dat we gewend zijn op de Europese wegen, waardoor we beduidend meer kunnen genieten van het lord of de rings landschap wat we doorkruisen. Als we even na 5-en aankomen in Rotorua blijken de beruchte vulkaanmeren gesloten en nemen wij bij de kleinere warmtebronnen in het centrum een kijkje. Bijzonder te zien dat de zwembaden en voetbaden op natuurlijke basis worden verwarmt door de dunne aardschil. De aarde stoomt op sommige plaatsen en een vijver met ontzettend mooi gekleurd water bubbeld. Het stinkt er ontzettend naar rotte eieren, na een paar keer inhaleren went het, het heeft bijna het zelfde effect als 4 dagen in de zelfde kleren lopen, mijn gummetje doet zijn werk onvoldoende en aangezien mijn tube wasmiddel in mijn backpack zit bij het schone goed ben je zo klaar. Na even te hebben geschakeld met de luchtvaart maatschappij blijkt mijn backpack nog niet op AirPort Taupo te zijn aangekomen, en hangt deze vast bij de douane in Auckland. Als alles nu goed gaat kan ik hem daar morgen ophalen. O lord, mijn huidige slipje zou je eeuwig dankbaar zijn deze begint al te verpulveren bij de gedachten na een toiletgang opnieuw langs mijn benen omhoog te moeten kruipen en vervolgens als een passende elastiek om de rondingen plaats te nemen. De schemer zet in, we rijden door richting lake Taupo om daar de camper een mooi plekje te geven. We dachten zelf aan een plekje aan het meer, dat is bijna gelukt, Mirjam heeft met grote klasse keurig ingeparkeerd op de camping kiwi camp op z'n 5 kilometer afstand van het water. Waar we nu voor de camper een heerlijke Zuid Afrikaanse witte wijn (hier in de supermarkt misgegrepen als het gaat om Nieuw-Zeelandse witte wijn) naar binnen slurpen en ons verwonderen over de vele sterren. Met de krekels en James Morrison op de achtergrond, waar we de acties van vandaag de Revu nog even laten passeren. Op tijd duiken we onze gezellige camper, busje vol van Hezen vlees, in om morgen bij zonsopkomst een plekje aan het meer te gaan bemachtigen daar een heerlijk ontbijtje burgemeester te maken, waarna we dan eindelijk mijn backpack op mogen halen op Taupo Airpot, althans dat is het plan!

Good morning Nieuw Zeeland!
Even dacht ik dat het een droom was maar toen ik mijn ogen opende blijk ik toch echt met een deel van mijn kleding boven in een stapelbed in Auckland te liggen. Ik had niet gedacht dat een 8persoons kamer iets voor mij zou zijn, maar het heeft ook wel iets gezelligs. Ik heb heerlijk geslapen, volgens Mirjam heb ik heerlijk liggen kletsen in mijn slaap en heb ik mijn buurman vanuit het vliegtuig proberen te evenaren, 't moet niet gekker worden! Meteen kijk ik even of wij al een reactie hebben van mijn bagage, niks noppes nada. O JA! We hebben gister avond getracht om onze reis even te plannen, that was a misunderstanding. Samen zaten we op zijn hollands te gieren om van alles en nog wat, dachten in deze goede mood even een binnenlandse vlucht te boeken om zo de terugkomst naar het Noordereiland te kunnen garanderen. Nadat we de camper zouden moeten inleveren op maandag omdat we 3 dagen bijhuren, kunnen we in de zelfde plaats een auto ophalen, ook voor de terugbreng en ook een van de mooiste treinreizen de van Greymouth naar Christchurch zou dan een feit worden. We kunnen dan vanuit Christchurch terug vliegen naar Aukland om daar af te sluiten met the bay of Islands. Perfectie zou je zeggen! Maar de sites werken niet mee overal krijgen we foutmeldingen, als wij het tegen middernacht opgeven omdat we morgen na een voor mij eerste nacht verder gaan kijken, zie ik twee nieuwe mailtjes, WTF beide bevestigingen voor een vlucht....WAAAAAT! We hebben nu ieder twee stoelen en de duurste ook nog, kak zeg! Druk bellen we met de beide maatschappijen en klappen we er wat mailtjes uit, in de hoop nog wat te kunnen regelen, vingers crost! Als er weer meer mails binnen vallen staat het zweet inmiddels op mijn rug. Toch jammer van de heerlijke douche die ik net heb gehad.

Nu is het half acht in de morgen, t zonnetje staat al te pronken aan de hemel en ons Mirjam zit vanuit haar bed James Bond gebaren te maken naar de mensen die hun spullen proberen te verzamelen waardoor een kleine inbreuk wordt gemaakt op de stilte, ze is in ieder geval niks veranderd, dit is dan ook smakelijk wakkerworden. We nuttigen op de veranda heerlijk ons ontbijtje, boterham met pindakaas en kaas en gaan dan met de zware tassen van Mirjam Auckland in. We boeken nu echt die treinreis en wel van Greymounth naar Christchurch het onmogelijke blijkt dus niet onmogelijk, pakken een bus om bij de camper uit te komen, tussenstop op het vliegveld om een straaltje WiFi te vangen en dan toch die goedkope auto vast te leggen. Daarna wandelen we in een juichstemming richting camper. Pikken de camper op die een ontiegelijke draaicirkel blijkt te hebben, mijn goeie god hij is nog groter als op de plaatjes, internet is zo bedrieglijk ;-)! Dagen bijboeken blijkt nu toch geen optie dus dat wordt nog een aanpassing doen in ons plan, en diegene met de zwaarste voet achter het stuur. Vol goede moet proberen we Auckland uit te komen, rotonde naar rotonde, waarbij we wederom bij een rotonde uitkomen die we nu echt van alle zijde hebben gezien. Als we dan toch aan Auckland kunnen ontsnappen, rijden we gestaag richting het zuiden door een adembenemend landschap met gouden plooien waar de zon schitterend op schijnt, richting Rotorua. We stoppen bij een gele M om de huur-auto eerder te gaan bemachtigen zodat we lekker door kunnen tuffen. Vol schrik open ik de bevestigingsmail en klopt er geen jota van de data..... Ik kan je vertellen dat iedereen ontzettend vriendelijk en hulpvol is hier in Nieuw Zeeland, dit gegeven heb ik helaas even moeten bijstellen toen ik belde met de autorental. Nonde jeukes! We hebben deze beste vrouw bedankt voor haar ongeduld, interruptie en haar even duidelijk doch vriendelijk aangegeven dat ze deze schitterende vierwieler mag houden. We pakken de moed op en gaan verder, de snelheid hier op de wegen ligt aanzienlijk lager als dat we gewend zijn op de Europese wegen, waardoor we beduidend meer kunnen genieten van het lord of de rings landschap wat we doorkruisen. Als we even na 5-en aankomen in Rotorua blijken de beruchte vulkaanmeren gesloten en nemen wij bij de kleinere warmtebronnen in het centrum een kijkje. Bijzonder te zien dat de zwembaden en voetbaden op natuurlijke basis worden verwarmt door de dunne aardschil. De aarde stoomt op sommige plaatsen en een vijver met ontzettend mooi gekleurd water bubbeld. Het stinkt er ontzettend naar rotte eieren, na een paar keer inhaleren went het, het heeft bijna het zelfde effect als 4 dagen in de zelfde kleren lopen, mijn gummetje doet zijn werk onvoldoende en aangezien mijn tube wasmiddel in mijn backpack zit bij het schone goed ben je zo klaar. Na even te hebben geschakeld met de luchtvaart maatschappij blijkt mijn backpack nog niet op AirPort Taupo te zijn aangekomen, en hangt deze vast bij de douane in Auckland. Als alles nu goed gaat kan ik hem daar morgen ophalen. O lord, mijn huidige slipje zou je eeuwig dankbaar zijn deze begint al te verpulveren bij de gedachten na een toiletgang opnieuw langs mijn benen omhoog te moeten kruipen en vervolgens als een passende elastiek om de rondingen plaats te nemen. De schemer zet in, we rijden door richting lake Taupo om daar de camper een mooi plekje te geven. We dachten zelf aan een plekje aan het meer, dat is bijna gelukt, Mirjam heeft met grote klasse keurig ingeparkeerd op de camping kiwi camp op z'n 5 kilometer afstand van het water. Waar we nu voor de camper een heerlijke Zuid Afrikaanse witte wijn (hier in de supermarkt misgegrepen als het gaat om Nieuw-Zeelandse witte wijn) naar binnen slurpen en ons verwonderen over de vele sterren. Met de krekels en James Morrison op de achtergrond, waar we de acties van vandaag de Revu nog even laten passeren. Op tijd duiken we onze gezellige camper, busje vol van Hezen vlees, in om morgen bij zonsopkomst een plekje aan het meer te gaan bemachtigen daar een heerlijk ontbijtje burgemeester te maken, waarna we dan eindelijk mijn backpack op mogen halen op Taupo Airpot, althans dat is het plan!

Rond de klok van 6.00 uur worden we met een vrolijke noot gewerkt door onze digitale bijbel (idpad), we beginnen de dag met een lag en gaan een schietgebedje doen in het toiletgebouw waarna we enkele zondes onder de douche afspoelen. Vandaag kruip ik achter het stuur van onze hut, het links rijden gaat erg gemakkelijk het is ook leuk! We parkeren de auto op een uitkijkpost die is aangegeven op de kaarten. We beginnen een heerlijk ontbijtje te maken waar uiteraard ook een zacht gekookt eitje bij hoort. Het gasfornuis in de camper werkt helaas niet naar behoren waardoor, als we de knop loslaten, de vlammen als sneeuw voor de zo'n verdwijnen. Aangezien wij ons op deze tegenvallende spot ons niet alleen een mooi uitzicht maar ook een eitje door onze neus laten boren wordt de knop volhardend ingehouden tot beide eieren hard zijn. We smullen van de eitjes de heerlijk belegde boterhammen en een kop thee. Als we terugrijden naar de camping om de laatste boodschap achter te laten en de weg richting Taupo Airport te vragen, draaien we de camper van de spot af en zien wij met één blik de spot die eigenlijk op de kaart aangegeven stond. Dit uitzicht over het meer was adembenemend mooi. Rondom het meer zijn verschillende natuurgebieden die op een mooie wijze aan ons worden getoond omdat ze tegen een oplopende ondergrond zijn gestationeerd. Nadat we bij dit mooie uitzicht de eitjes nog eens hebben opgeboerd gaan we richting Airport om mijn tas op te halen, het is warempel een vliegveld voor zweefvliegtuigjes. God dank is mijn tas goed aangekomen, de slotjes zijn verdwenen maar dat mag mijn pret niet drukken! Met een grotere big smile en een nog grotere tas in mijn handen gaan we verder. Tijdens de rit naar het zuiden rijde langs het Taupo meer naar het zuiden waar we uitkijken op het kaimanawa Forest Park. We doorkruisen overweldigende landschappen die iedere keer totaal veranderen van glooiende gouden bergen, naar ontzettend mooie groen begroeide stukken met veel verschillende bomen, omdat het hier herfst begint te worden beginnen de bomen al te verkleuren wat het extra mooi maakt. We rijden mooie bergpassen door en komen door een schitterende laan van enorme dennen, t voelt zo groots en rijk, echt prachtig, schitterende dalen en enorme klimmen, onze netvliezen worden blijvend gekieteld. Op enkele punten stoppen we om de omgeving nog beter te bekijken en om wat vast te leggen voor het fotoboek, met een rot vaart rijdt ik een parkeerplaats op waar ik de eerste 100 punten binnen sleep met spiegeltje tik. Met een enorme klapper weet ik daar de spiegel van de camper af te rijden, een knipperlichtje een krakkelé uitstraling te geven en ook het hulpspiegeltje zingt een toontje lager. De man in de aangetikte wagen lijkt zich echt nergens druk om te maken, waardoor ik het bouwpakketje vakkundig met enige kracht in elkaar weet te zetten zodat we met een "mooie" herinnering op de camper weer verder kunnen. Mirjam zet haar kwaliteiten in op de bergpasjes binnen het nationale park genaamd Tararua Forest Park ten zuiden op het Noordereiland. Wederom is de omgeving met geen letter te beschrijven, zo mooi! Eind van de middag komen we aan in Wellington waar we helaas de Ferry niet op mogen, vanwege het slechte weer gaat deze niet, hoe zuidelijker we kwamen hoe regenachtiger het werd en hier lijkt het te stormen. Voor morgen vroeg hebben we de boot geboekt en gaat het zuidereiland kennismaken met ons. Wij hopen op beter weer zodat een van de mooiste overtochten van de wereld met het uitzicht niet door een natte massa van boven wordt vergald. Nu hebben wij de camper gestald midden in het centrum van Wellington. Wij staan met de rug naar de haven, onze overburen zijn een backpackers café met aangrenzend een hamburgerspecialist. Na een heerlijke zelfgemaakt paste zijn wij dan ook een toetje gaan proeven aan de overkant van de straat. Nu liggen we lekker in bed, de regen tikt tegen de camper en de wind giert langs de ramen terwijl hij de camper heen en weer wiegt.